Week 1: Bon bini Curaçao

Maandag:
Na een lange voorbereiding zou vandaag de reis dan eindelijk gaan beginnen. Al vroeg in de ochtend reden we naar Schiphol toe. Eenmaal aangekomen op Schiphol gingen we onze koffers inleveren. Mijn koffer was maar liefst 0,2 kg te zwaar, valt voor mij erg mee, maar omdat dit voortaan allemaal automatisch gaat moest ik toch iets uit mijn koffer halen. Gelukkig kon mijn fles shampoo bij Sandy in de koffer.

Na koffie gedronken te hebben was het dan toch echt tijd om afscheid te nemen. Natuurlijk zal ik iedereen gaan missen, maar dat dit de ervaring van mijn leven gaat worden dat weet ik zeker!
We hadden een vlucht van 9,5 uur voor de boeg, maar KLM had het allemaal meer dan goed geregeld. Met allemaal een eigen tv en regelmatig wat te eten en drinken ging de reis erg snel. Voor we het wisten stonden we alweer op onze koffers te wachten op het vliegveld in Curaçao.

We werden van het vliegveld opgehaald door de vrouw van de huurbaas. Ze had haar kinderen meegenomen, omdat het de dag van de arbeid was. Eigenlijk was het de zondag ervoor dag van de arbeid, maar dit zou betekenen dat niemand dan een extra vrije dag zou hebben. Dat is natuurlijk zonde en daarom is de dag van de arbeid een dag verzet. Waarschijnlijk denken jullie hetzelfde als ik. Kan je dat zomaar verzetten? Ja, hier kan dat zeker!

Toen we eenmaal bij het appartement kwamen hebben we snel onze koffers binnen gezet. De huurbaas gaf snel uitleg over de sloten, ja het zijn er nogal wat, en over het alarm. Daarna nam zijn vrouw ons mee naar de Albert Heijn, zodat we in ieder geval wat noodzakelijke boodschappen in huis konden halen. We hebben snel wat boodschappen gedaan en zijn toen thuis afgezet.

In het vliegtuig hadden we al een warme maaltijd gegeten, daarom kozen we ervoor om nu een boterham te eten. We waren allebei moe van de reis. We gingen deze avond dan ook vroeg naar bed. De eerste nacht zouden we samen op één kamer gaan slapen. Met gas, water en stroom moesten we zuinig zijn, omdat Curaçao de duurste tarieven ter wereld heeft. We besloten dan ook om zonder airco te gaan slapen…


Dinsdag:
Eén ding is zeker, slapen zonder de airco aan was geen goed plan. Na mezelf meerdere malen te hebben omgedraaid was ik blij dat het ochtend was. Ik was trots op mezelf en Sandy, omdat we het toch lang hadden volgehouden in de hitte. Ik wist zeker dat het al een uur of 10 zou zijn. Sandy hielp me uit deze droom door te melden dat het pas 5 uur was. Toch zijn we opgestaan en bij de airco gaan zitten in de woonkamer. We waren dus vroeg op en dat was maar goed ook.
Vandaag hadden we maar één doel voor ogen. Er moest een betaalbare, maar veilige huurauto worden gevonden. Het is hier gebruikelijk om 48 uur de tijd te nemen om terug te mailen en daardoor zakte de moed ons in de schoenen. Nu ik dit typ, 5 dagen verder, hebben er nog steeds maar een aantal bedrijven gereageerd. Rond half 3 had ik eindelijk goed nieuws voor Sandy. Ik had een betaalbare huurauto gevonden bij een erkend bedrijf. Hier waren we erg blij mee, want dit betekende dat we meer bewegingsvrijheid zouden krijgen. We hadden afgesproken dat ze ons woensdag om half 11 zouden komen ophalen, zodat we voor de auto konden tekenen. Op het moment dat we een auto hadden geregeld brak de zon ook door. Alsof hij de hele dag op ons heeft gewacht. We hebben onze bikini aangedaan en zijn met een boek in de tuin gaan zitten om te genieten van de zon.

Omdat we nog geen auto hadden, konden we nog geen andere boodschappen gaan doen. Dit betekende dat we ook deze avond simpel zouden eten. We besloten om een frikandel te bakken in de koekenpan en dit op te eten met een boterham. Dit klinkt simpel en ja dat zou het ook zijn als we vuur hadden. Uiteindelijk besloot ik om vuur te gaan regelen. Het is hier moeilijk om in te schatten of iemand Nederlands spreekt of alleen maar Papiaments. Onze overbuurvrouw was buiten aan het schoonmaken en ik besloot om haar aan te spreken in het Nederlands. Helaas sprak ze geen Nederlands en daarom stapte ik over naar het Engels. Naar mijn idee begreep ze mij niet, maar door het bekende handen en voeten werk kreeg ik het uiteindelijk voor elkaar om lucifers te krijgen. Ik hoopte vurig dat ik lucifers ook zonder het doosje aan zou gaan krijgen. Uiteindelijk is dit niet gelukt, maar gelukkig wilde onze bovenburen ons te hulp schieten. Sandy mocht daar een kaarsje gaan aanmaken, zodat we toch konden gaan koken. Het duurde nogal even voordat we uiteindelijk frikandellen konden gaan bakken, maar het laat wel zien dat de mensen hier behulpzaam zijn.

Ook vandaag zijn we nog een keer op tijd gaan slapen, deze keer met airco, zodat we er woensdag weer met frisse moed tegenaan konden.


Woensdag:
Gelukkig hebben we deze nacht allebei beter geslapen. We werden om half 11 opgehaald door een jongen van het autobedrijf. Eenmaal aangekomen in het kantoor kregen we de papieren die we moesten lezen en moesten tekenen. We werden nogal bang gemaakt dat het verkeer hier niet echt regels kent en dat we moesten opletten, zodat we ons eigen risico niet kwijt zouden raken. We besloten uiteindelijk toch maar om te tekenen, omdat we anders erg weinig van het eiland kunnen zien;).

We rijden nu in een hele mooie witte Hyundai I10. Laat dit nu toevallig de auto zijn waar ik ook mijn rijbewijs in heb gehaald. De auto was met dus al bekend dus dat moest helemaal goed gaan komen. Met licht knikkende knieën ben ik uiteindelijk in de auto gestapt. Eenmaal in de auto moest ik echt wel even wennen aan de rijstijl van de mensen. Al snel waren we op plaats van bestemming.
We waren uitgenodigd door de directrice om langs te komen op de school. We gaan stage lopen op de John F. Kennedyschool waar we dus ook hartelijk werden ontvangen door de directrice. Geen formele hand, maar gelijk een knuffel. Ze liet in ieder geval blijken blij te zijn dat we er waren. Na een kort gesprek wisten we nu dat de school 5 groepen had. De directrice stelde aan ons voor om de eerste dagen vooral in alle klassen te gaan observeren en dan zelf een klas te kiezen. Dit gaan we maandag dan ook doen!

Na deze verplichtingen was het dan tijd om het strand op te zoeken. We kozen voor Mambo Beach, omdat we hier goede verhalen over hadden gehoord. Hierover is ook niets gelogen. Witte stranden en een helder blauwe zee. We hebben hier heerlijk genoten van het lekkere weer!

Om 6 uur besloten we om weg te gaan op het strand en naar de supermarkt te rijden. Dit keer kozen we voor Vreugdenhil. Dit was een hele grote supermarkt en het was er stukken goedkoper dan de Albert Heijn. We hebben veel boodschappen gehaald, zodat we even voor uit kunnen.
We waren pas om kwart over 7 terug bij ons appartement. We zijn toen ook maar meteen gaan koken. We hebben lekker een grote kom tomatensoep op met wat stokbrood. Vanaf nu kunnen we ook wat uitgebreider gaan koken.

Na het eten gingen we samen een film kijken. Uiteindelijk heeft Sandy vooral de binnenkant van haar ogen gezien, maar ze had het vast even nodig:P
Toen de film was afgelopen heb ik de laptop afgesloten en ben ik naar bed gegaan.


Donderdag:
Gisteren zijn er ook nog twee andere studenten van de pabo uit Eindhoven geland op Curaçao. We hebben deze meiden vanochtend een appje gestuurd en zij kwamen met het voorstel op naar Saint Tropez Ocean Club te gaan. Dit is een prachtig resort met een zwembad die ook toegankelijk is voor mensen buiten het resort. Hier hebben we enorm kunnen genieten van het weer, het zwembad en het uitzicht op de oceaan. Het was ook erg gezellig om de andere meiden te ontmoeten. Zij hadden in hun eigen verblijf nog geen pannen ontdekt. Daarom hebben we ze uitgenodigd om bij ons in het appartement te komen eten.

Dit betekende wel dat we nog even wat boodschappen moesten gaan doen. We zijn daarom even snel langs de Albert Heijn gereden. Hier heb ik ook een simkaart gehaald, zodat we een lokaal nummer hebben waarmee we in noodgevallen zouden kunnen bellen. Eenmaal in ons appartement aangekomen hebben we gekookt. Het werd rijst met kipsaté en wat stokbrood. We hebben lekker gegeten met zijn vieren. Na het eten gingen ze meteen naar huis, zodat ze nog voordat het donker werd aan konden rijden. Het wordt hier vroeg donker en ook heel snel. Zo rond 7 uur/ half 8 is het al donker op het eiland.

Toen de meiden weg waren hebben we nog een film gekeken en daarna zijn we snel ons bed ingedoken.


Vrijdag:
Ik ben de dag begonnen met het opruimen van het huis. Het is fijn om in een opgeruimd huis te zijn en daarbij riskeren we ook een boete als het huis niet is opgeruimd. Iedere vrijdag komt namelijk de schoonmaakster. Als het huis niet is opgeruimd moeten we een boete betalen. Met deze stok achter de deur besloot ik om al mijn spullen vandaag echt de gaan ordenen voor de komende periode. Toen de schoonmaker uiteindelijk kwam stonden wij op het punt om weer naar Saint Tropez Ocean Club te gaan. De schoonmaker gaf ons een compliment over hoe schoon en opgeruimd het was. Misschien heb ik toch te veel mijn best gedaan of lijk ik toch meer op mama dan dat zij wil toegeven:D.
We spraken met de schoonmaker af welk slot ze er op zou doen, zodat we na het zwemmen weer binnen zouden kunnen.

Zoals al eerder genoemd gingen we weer naar Saint Tropez Ocean Club. We hebben hier weer kunnen genieten van het weer, het zwembad en het uitzicht. Vandaag heb ik ook wat foto’s gemaakt, zodat ik deze op facebook kon zetten. Na het zwemmen besloten we om met zijn vieren te gaan eten bij de McDonalds in Willemstad. Na het eten zijn we naar de pontjesbrug gelopen. We besloten om over de pontjesbrug heen te lopen. Deze brug beweegt en dat vind ik maar niets! We liepen de brug op toen het licht was en toen we weer terug naar de overkant wilden lopen was het donker. En dat in 15 minuten tijd. Omdat het donker werd besloten we terug te gaan naar het appartement. Helaas reden we deze keer gigantisch verkeerd. Ja, papa ook hier! We kwamen uiteindelijk uit op de Koningin Julianabrug die maar liefst 56 meter hoog is. Op het begin toch wel spannend, maar al met al viel dat erg mee. Gelukkig wisten we met maps.me de weg terug te vinden naar het appartement.

Toen we naar onze deur liepen besloot ik om eerst met een lichtje te kijken naar het slot dat de schoonmaker er op had gehangen. Helaas had ze er het verkeerde slot opgehangen. Voor de zekerheid belde we de huurbaas op. Die zei ons dat de sleutel aan onze bos zou moeten zitten, er zitten er zeker 10 aan, en we het dus maar moesten gaan proberen. Nou daar gingen we. Deur open en de sleutels proberen op het slot. Uiteindelijk ging dit niet snel genoeg en daarom ging het alarm af. Het enige wat ik er van kan zeggen is dat ik blij ben dat ons appartement zo beveiligd is. Uiteindelijk vonden we de goede sleutel en hebben we het alarm afgezet. Gelukkig hadden we de huurbaas eerste ingelicht waardoor er geen politie op het alarm af was gekomen. Wat een dag was dit!

We besloten dan ook om rustig een film te gaan kijken. We keken dit keer naar de derde film van de hungergames. Na de film zijn we snel in ons bed gekropen.


Zaterdag:
Na een rustige ochtend besloten we om nog eens terug te gaan naar Willemstad. We begonnen met iets te drinken op het terras en zijn daarna de winkeltjes in Willemstad gaan verkennen. Winkelen is natuurlijk altijd leuk. We hebben heel veel winkeltjes bekeken. Uiteindelijk heb ik alleen een shirt van Ajax gekocht, zodat ik zondag in stijl de wedstrijd zou kunnen gaan kijken. Daarna zijn we nog naar een andere supermarkt gereden. Ditmaal zijn we bij centrum onze boodschappen wezen doen. We hebben nu een aantal supermarkten gezien en besloten dat we onze grote boodschappen bij centrum gaan doen. Al is het alleen al maar omdat ze producten hebben van Jumbo. Zo hoeft Sandy haar werk niet helemaal los te laten:P.
Toen we terug kwamen was het alweer tijd om te gaan koken. Deze keer aten we rijst, kip en erwtjes en wortelen.

We gingen best wel op tijd de vierde film van de hungergames kijken. Hierna zijn we ook meteen naar bed gegaan.


Zondag:
Vandaag was de eerste dag dat ik een wekker had gezet. Ik zou om 7 uur lokale tijd gaan skypen met het thuisfront. Natuurlijk had ik er al voor gezorgd dat er een cadeau thuis lag voor moederdag. Dit had ik al voor mijn vertrek geregeld, omdat Joey hier gegarandeerd niet aan zou denken. Sorry Joey!
Tijdens het skypen vanochtend had ik nog een verrassing voor mama. Ze moet van mij 17 juli vrij houden, waarvoor weten mama, papa en Joey allemaal niet. Ik weet dat ze hier een hekel aan heeft, maar dat zal op die dag wel weer vergeven zijn. Na een kort skype gesprek ging ik mijn laptop aanzetten om Ajax te kijken. Hoe deze wedstrijd is afgelopen zullen jullie allemaal wel weten. Ik zat samen met Sandy op de bank. Sandy keek Psv en ik Ajax. Uiteindelijk had ik pech, maar wil ik iedereen die voor Psv is feliciteren met het kampioenschap. Ajax heeft het helaas zelf laten liggen. Hopelijk hebben jullie genoten van de wedstrijd en gaan jullie ook genieten van de huldiging!

Toen de wedstrijd was afgelopen hadden wij nog een hele dag voor de boeg. We zijn samen met de andere meiden naar Willemstad gegaan om te gaan lunchen. Na het lunchen zijn we aan de andere kant van de pontjesbrug wezen kijken. Waar in Nederland bijna alle winkels voortaan op zondag open zijn is dat hier niet het geval. We zijn dan ook naar huis gegaan om te gaan eten.

Na het eten ben ik begonnen aan het schrijven van mijn weekblog. Vanaf nu ga ik dit natuurlijk iedere dag bijhouden, zodat het de volgende keer niet zoveel werk is. Hopelijk houd ik me aan mijn eigen afspraak, maar ik ben er bang voor;). Deze week is mijn blog ook wel erg lang. Dit komt ook wel mede omdat het de eerste week is en we ook nog vakantie hadden. Vanaf morgen begint stage en zullen we dus minder vrije tijd hebben. Ik ben erg benieuwd naar stage en heb er vooral heel veel zin in! We laten het maar op ons af komen. Ik laat jullie snel weten hoe het was!

Te otro bia!